Pagdating ng Panahon

May isang bata na nagpunta sa simbahan para magdasal dahil gusto niyang humiling sa Diyos na bigyan siya ng bisikleta. "Papa Jesus, sana bilhan po ako ni papa ng bike sa isang linggo." Lumipas ang isang linggo, bumalik ulit ang bata para magdasal, "Papa Jesus," sabi niya, "bakit wala pa po akong bike? Kung naririnig niyo po ako sana magka-bike po ako next week." Nagdaan ulit ang isang linggo. Wala pa rin siyang natanggap na bike. Isang araw, nag-iikot ang pari sa simbahan nang napansin niyang nawawala ang imahen ng Mahal na Birhen at mayroong sulat sa dating kinaglalagyan nito. Kinuha niya ang sulat at ito ang nakalagay, "Papa Jesus, kung gusto mo pang makita ang nanay mo, ibigay mo sa akin ang bike ko." Katulad ng bata, nais nating makuha sa Diyos ang ating mga minimithi agad-agad pero ang ebanghelyo para sa araw na ito ay nagpapaalala sa atin na hindi ganito kumikilos ang Panginoon sa ating buhay (Mk. 8:22-26).

Hindi natin arok ang kaalaman at kaisipan ng Diyos. Tayo ay mga hamak na tao lamang na mayroong limitadong kakayahan na pag-aralan ang katotohanan ng buhay. Hindi natin kayang makipagsabayan sa kanya. Marami pa rin tayong mga tanong na hindi masagot, mga misteryo na patuloy nating pinagninilayan, at mga pangyayari na hindi natin maunawaan ang mga dahilan. Alam ito ng ating Panginoong Hesukristo kaya nga nang pagalingin niya ang bulag sa Bethsaida, hindi niya ito ginawa nang biglaan kundi unti-unti, dahan-dahan. Ito'y pagpapakita lamang na kinakailangan ng tao ng panahon upang maintindihan ang mga bagay-bagay. Sa mundong kinagisnan nang makuha ang lahat sa mabilisan, inaanyayahan tayo ni Hesus na maghinay-hinay upang makita natin ang kahalagahan ng oras at ang kakayahan nitong mapanibago tayo.

Nilikha ng Diyos ang oras upang gamitin ng tao sa pagpapakabuti at pahalagahan ang bawat sandali ng kanyang buhay. Dahil sa oras, nagiging disiplanado tayo at inuuna natin kung ano ang importante. May kakayahan itong dalisayin ang ating kalooban. Sa unang pagbasa (Gen. 8:6-13, 20-22) ay nakita natin kung paanong naghintay si Noe na humupa ang baha. Hindi lamang ang mundo ang naging dalisay dahil sa baha kundi pati na rin ang kalooban ni Noe at ng kanyang pamilya dahil sa hinaba-haba ng kanilang pananatili sa arko ay lalong tumibay ang kanilang pananalig sa Diyos. Kaya nga nang mag-alay siya ng handog sa Panginoon, sinumpa ng Diyos na hindi na niya muling wawasakin ang mundo dahil sa tao. Ito ang nais ni Hesus na ibigay natin sa kanya: isang pagpupuri na nagmumula sa dalisay na kalooban.

Isa pang aspeto ng oras ay ang kakayahan nitong pagalingin ang ating mga sakit, pisikal man o espirituwal. Ginagamit ng Panginoon ang oras upang lunasan ang ating mga karamdaman at hilumin ang ating mga pusong sugatan. Hindi madadaan sa madalian ang paggaling. Kinakailangang lumipas ang ilang araw, linggo, o taon bago tuluyang bumalik tayo sa dati. Katulad ng mga galos na nagsasara at mga luha na nagbibigay ng kaginhawaan, ang oras ay nakapagdudulot sa atin ng panibagong kalakasan upang harapin ang mga hamon ng buhay. Ganito kumilos ang Diyos. Hindi siya nag-aapura o nagmamadali. Ibinibigay niya ang makabubuti para sa atin sa kanyang takdang panahon, sa tamang panahon.

Marami man tayong hindi maintindihan sa ngayon, mayroon naman tayong pinanghahawakan: nariyan ang Diyos na gagabay sa atin upang ituro sa atin ang katotohanan, dalisayin ang ating mga kalooban, at pagalingin ang ating mga sakit. Hindi natin kailangan magmadali. Mauunawaan din natin ang lahat pagdating ng panahon. Ang mahalaga ay inilalaan natin ang bawat taon, buwan, linggo, araw, oras, minuto, at segundo ng ating mga buhay kay Hesus na ating Panginoon. Magtiwala lang tayo sa kanya sapagkat sasamahan niya tayo kahit napakabagal natin. Kailanman ay hindi niya tayo iiwan.

Buksan ang Puso

Isang araw, si Pedro ay inutusan ng kanyang ama na bumili ng Sprite sa tindahan. "Mamili mo ng smithe," sabi niya pagdating sa tindahan, Bulol si Pedro kaya ganun ang pagkakasabi niya. "Anong bibilhin mo?" tanong ng tindera. "Smithe mo!," sabi ni Pedro. "Niloloko mo lang ata ako eh!" sambit ng tindera sabay sakal kay Pedro. "KKKKKKOOOOOOOOKKKKK!" sabi ni Pedro habang sinasakal siya. "Yun! Coke lang pala ang bibilhin mo!" sabi ng tindera. Inabot sa kanya ang Coke at pag-uwi ay pinagalitan siya ng kanyang ama. Nabanggit ko ang kwentong ito sapagkat sa araw na ito ang ating ebanghelyo ay patungkol sa pag-unawa sa kalooban ng Diyos (Mk. 8:14-21).

Marahil ay naranasan na ninyo na mapagalitan dahil sa hindi ninyo nasunod ang iniutos sa inyo ng inyong magulang. Dalawa lamang ang pwedeng sanhi nito: katamaran, o ang hindi pag-unawa sa iniutos. Nakita natin sa ebanghelyo na binalaan ni Hesus ang mga alagad laban sa "pampaalsa na ginagamit ng mga Pariseo at ni Herodes" na sumasagisag sa masamang impluwensiya na makapagdudulot ng kapahamakan sa iba. Ngunit ang pagka-intindi ng mga alagad ay nasabi ito ng Panginoon dahil sa wala silang nadalang tinapay sa kanilang paglalayag. Kulang sila sa pag-unawa. Hindi nila pinagnilayan ang mga sinabi ni Hesus. Tulad ng mga apostol, hindi rin natin nauunawaan ang sinasabi sa atin ng Panginoon kaya madalas hindi natin masunod ang kanyang kalooban. Kaya tayo nalilito at naguguluhan sapagkat hindi natin alam ang ating gagawin. Paano nga ba natin mauunawaan ang nais ng Diyos?

MAKINIG. Kailangan nating makinig. Matuto tayong tumahimik at makinig. Lahat ay gustong magsalita, wala nang gustong makinig. Ito ang kasalukuyang suliranin natin. Kaya ang resulta, maraming nag-aaway, at maraming hindi nagkakaintindihan. Kung tayo'y makikinig, magkakaroon tayo ng kapayapaan at mauunawaan natin ang ating kapwa lalong higit ang Diyos. Paano naman natin mapapakinggan ang Diyos? Kinakailangan nating maging bukas, magnilay, at magmahal.

Sa unang pagbasa (Gen.6:5-8; 7:1-5, 10) ay nasaksihan natin na kinalugdan ng Diyos si Noe dahil siya ay sumusunod sa kanyang mga alituntunin at hindi nagpaapekto sa kasamaan ng mundo. Kahit na mahirap ang iniutos ng Panginoon, siya'y tumalima sapagkat siya ay bukas sa pagtanggap ng kalooban ng Diyos. Hindi siya nagreklamo at buong puso niyang tinupad ang iniatas sa kanya. Kung tayo ay magiging bukas, hinahayaan nating pangunahan tayo ng Diyos at masunod ang kanyang naisin. Sa ganitong paraan ay mapapakinggan nating maigi ang kanyang tinig.

Para maunawaan natin ang isang bagay, mahalaga na pagnilayan natin ito. Dapat masusi nating inaalam, sinusuri, pinag-aaralan, at pinagdarasalan. Hindi sapat na narinig lamang natin ang Salita ng Diyos. Magkaiba ang narinig sa pinakinggan. Yung una ay ang kakayahan nating malaman ang tunog at ingay ng isang bagay, samantala ang pangalawa ay ang pagnamnam sa tunog at iniintindi ang mensahe. Sa madaling sabi, may kasamang pagkilos ang pakikinig. Hindi lamang pumasok sa isang tenga at lumabas sa kabila ang Mabuting Balita bagkus inunawa at isinabuhay. Kaya hindi naintindihan ng mga alagad ang sinabi ni Hesus ay sapagkat hindi nila ito pinagnilayan, katulad ng tindera na hindi naunawaan ang sinabi ng bulol.

Lahat ng gawain natin ay walang saysay kung hindi tayo nagmamahal. Ito ang dahilan kung bakit tayo nagiging bukas at pinagninilayan ang kalooban ng Diyos: dahil mahal natin siya at minamahal niya tayo. Kaya tayo nakakagawa ng mabuti sa kapwa sapagkat nagmamahal tayo at minamahal tayo ng Diyos. Magpasalamat tayo at dahil sa pag-ibig, nakakayanan nating sundin ang loob ng Panginoon  tulad nina San Cyril at Methodius na ipinangaral ang paghahari ng Diyos sa mga Slavs. Hindi ito madali pero dahil sa pag-ibig ay naisakatuparan nila ito.

Ngayong araw ng mga puso ay pinapaalalahanan tayo na buksan ang ating mga puso upang matanggap natin ang kalooban ng Diyos nang may pag-unawa at maisagawa nang may pagmamahal katulad ni Kristo na nagpaubaya at tinupad ang mithiin ng Ama na iligtas ang sangkatauhan sa pamamagitan ng kanyang pagpapakasakit, pagkamatay sa Krus, at muling pagkabuhay. Hindi tayo matatakot na sumunod sa kanya kung nauunawaan natin ang nais niya.